De fietsenstalling is een plek waar je komt of gaat: een voorbijgaan dat in beton gegoten is. Volgens componist Mathijs Leeuwis hebben non-plekken als deze een eigen klank, een eigen stem.

In samenwerking met uitvoerders Theo Decloedt en Rianne Wilbers maakt hij Opus voor een fietsenstalling, een kleine symfonie van voorbijgaand geluid, opgetild door drie stemmen en de ruimte.

“Door de akoestiek van deze ruimtes sta je bij dit stuk letterlijk ín een klankkast. De buitenwereld doet mee: fietsers komen en gaan en auto’s zoeven in de verte voorbij.”

Mathijs Leeuwis (1985) is componist met een diepgewortelde fascinatie voor analoge geluidsbronnen. De grootste schoonheid hoort hij in de vergankelijkheid van geluid. Noem het de authenticiteit van verval. En dit zie je terug in het instrumentarium waar Mathijs voor kiest: taperecorders, feedback en concrete geluiden. Hij is dogmatisch in zijn nieuwsgierigheid: altijd opzoek naar nieuwe klanken middels oude techniek.