Invoking Mosasaurs van Stefania Crişan is een rituele reflectie op klimaatverandering. Deze multimediale voorstelling doet zich voor als een ritueel. De rituele sfeer verwijst daarbij naar de menselijke relatie met de natuur. In de voorstelling wordt gefantaseerd over een mogelijke toekomst die wordt gekenmerkt door het Antropoceen; het geologische tijdperk van de mens, waarin de – desastreuze – invloed van de mens overal op aarde aanwezig is. Stefania Crişan heeft zich daarbij laten inspireren door specifieke kenmerken van het landschap van de Euregio Maas-Rijn. Zo werden er bij Maastricht bijvoorbeeld fossiele resten ontdekt van de Mosasaurus. Via het verhaal over het uitsterven van dit dier, belicht Crişan onderwerpen zoals dood en wedergeboorte en de utopie van het omkeren van de entropie (de mate van wanorde).