“Jouw zwijgen laat de anderen dromen”. Dat is geen tegeltjeswaarheid, maar voor mij de meest beklijvende zin uit de monoloog Papa’s Liederen van acteur Léon Ali Çifteci. Een zin dus die blijft hangen. Maar ook een zin die, zoals deze hele monoloog, mij een heldere kijk geeft op datgene wat regisseur Sander van Egmond zijn publiek wil meegeven.
Een realistisch verhaal en een pleidooi voor nieuwsgierigheid en relativering. Een verhaal dat je naar mijn mening ook zo maar kunt projecteren op heel veel andere groepen in onze samenleving.
Hij, de man, zijn muziekinstrument en de bühne met het functionele lichtbeeld, voert je mee naar de jeugd en het heden van een mens die afscheid moet nemen van zijn vader. Met een einde waar het toneel plots de realiteit in loopt en de acteur in een prachtige slotscène het laatste lied voor zijn vader letterlijk uitstrooit over de daken van de stad Heerlen. Vanuit het donker naar het licht. Zelden heb ik een zaal en een bühne zo pakkend zien overgaan in de realiteit.
Deze voorstelling is een van de vele parels van Cultura Nova.
En het feit dat de voorstelling 10 minuten later begint dan gepland? Ook dat is charme van een festival!
De regisseur gaat op een stoel staan en vertelt het wachtende publiek eerlijk dat er nog mensen onderweg zijn vanuit een andere voorstelling omdat die was uitgelopen. En dat deze 8 mensen op een totaal van 30 (het maximaal toegestane aantal vanwege de COVID-regels) een groot verschil maken. En hier komt het voordeel van een festivalpubliek naar voren. Men neemt het niemand kwalijk. De een leest tijdens het wachten de aangereikte de liedteksten alvast door. De ander staat met zijn buurman te keuvelen over wat anders…het weer.
Overigens: Bij het naar buiten gaan van het auditorium kon ik het niet laten om door dezelfde deur naar buiten te gaan als de deur waardoor de acteur naar “buiten” liep en zijn publiek terug naar de realiteit bracht. Een fictieve deur? Nee, een deur die mij aan het denken heeft gezet. Wil je begrijpen wat ik bedoel? Ga dan vooral kijken.
Weer een voorstelling die Cultura Nova zo bijzonder maakt.