Foto’s: Toneelgroep Maastricht
VERSLAG VAN ONZE BLOGGER MAUD SCHAEPKENS
Theater op locatie: nooit eerder pasten het een en het ander zó perfect bij elkaar als bij de voorstelling Emma van Toneelgroep Maastricht. Emma, ooit de eerste sociale werkplaats van Nederland, is het decor van deze voorstelling. De muren met de afgebladderde verf, de machines, de schoenmallen en de palletwagens. In de Emma schoenfabriek in Brunssum gaan voor één keer nog eens de machines aan, en doen zowel ‘Emma’ als de personeelsleden zelf hun verhaal.
Over dezelfde hemel waaronder iedereen wordt geboren, maar de horizon die voor iedereen zo ontzettend anders kan uitzien. Over Emma: ze is een straat, een plein, ze stond op het 20 guldenbiljet, en ze is ook deze schoenfabriek en zelfs de schoen – die in deze fabriek van begin tot eind wordt vervaardigd.
Wat een waardig afscheid van de oude Emmafabriek in Brunssum. Inclusief eerbetoon van de fanfare en de gardedansers, maar ook van – misschien nog wel het meest bijzonder – het twintigkoppige Emmakoor dat speciaal voor deze voorstelling is opgericht. Zowel fabrieksarbeiders als de directeur-eigenaar maken daar onderdeel van uit. Samen zingen, vertellen en memoreren zij over Emma.
Tegelijkertijd is dit een verhaal dat over zoveel meer gaat dan een schoenfabriek. Het gaat over leven en dood, over passie en bezieling. Niet alleen de acteurs en de leden van het bijzondere Emmakoor hadden zichtbaar plezier in de voorstelling. Ook het publiek genoot.
Pascal: “Wat een mooie voorstelling, in een hele toffe setting. Voor mij was het extra leuk dat ik het bedrijf Emma ken, evenals de mijngeschiedenis als de WSW doelgroep. Dat maakte het wel heel speciaal. Dat Cultura Nova juist nu, op het moment dat Emma vertrekt uit Brunssum, er een voorstelling over maakt, is erg mooi. Ik vond de combinatie tussen acteurs, werknemers en het plaatselijke verenigingsleven erg goed. Na afloop hoorde ik van mensen die bij Emma werken, dat de verhalen en personages erg treffend waren neergezet.”
Ook Jolie is enthousiast: “Wat een mooie combinatie van toneel, muziek en dans. Er was continu wat te zien. De geschiedenis van Limburg is prachtig in dit stuk verwerkt. Wat een bijzondere voorstelling!”
Remke vond het een indrukwekkende voorstelling op een unieke locatie. “De Emma fabriek aan de Horizonstraat: voor veel mensen een stip aan de horizon de afgelopen 100 jaar.” Dat persoonlijke verhalen werden omlijst met dans en muziek van lokale bodem, maakte het volgens haar compleet. “Leuk om op deze manier weer wat meer te leren over het verleden en tegelijkertijd ook over het heden van onze streek.”
Bij velen zorgde het stuk voor ontroering. Voor Joost gold dat op het moment van het ‘Steigerlied’: “Toen moest ik zelfs een traantje wegpinken.”